آموزش و اصول صدابرداری

میکروفون: استقرار میکروفون با محوربیت کلام

اگر نگوییم همه، دست کم بیش تر صدابرداران، بیش تر وقت خود را صرف ضبط برنامه های گفتار محور می کنند. معیار اصلی در ارزیابی کیفیت صدای برنامه های گفتار محور، وضوح وقابل فهم بودن کلمات است. اگر مخاطب متوجه نشود که گوینده چه می گوید، نوع برنامه یا قاب بندی و در ترکیب بندی تصویر چه اهمیتی دارد.

رمز موفیت در ضبط درست صدا، توانایی تشخیص دقیق محل و چگونگی استقرار میکروفون است. چگونگی استقرار میرکوفون اهمیت عمده ای دارد، چرا که بهترین میکروفون دنیا نیز با استقرار نادرست، قادر به ضبط صدای خوبی نیست. پس دو نکته ای که باید درباره آن ها تصمیم بگیرید، عبارتند از: چه میکروفون یا میکروفون هایی به کار ببرید و چگونه آن ها را مستقر سازید. در شرایط آرمانی، آدم دلش می خواهد همه چیز را کنترل کند.

مصاحبه های داخلی در حالت نشسته

هر چند گفته شده که ضبط صدای گفتار محور برای صدابردار مثل آب خوردن است، اما بیایید به چگونگی استقرار درست میکروفون در یکی از متداول ترین تولیدات خارج از استودیو، یعنی مصاحبه های داخلی در حالت نشسته، نگاهی بیندازیم.

انتخاب میکروفون

انتخاب میکروفون به حجم سر و صداهای زائدی بستگی دارد که کنترل آن ها خارج از اراده صدابردار است، مثلا صدا در محیط های پر سر و صدای کاری، وجود سر و صدای دستگاه های تهویه مطبوع یا سر و صدای دستگاه های مختلف که صدابردار را ناچار می کنند کپسول میکروفون را حتی المقدور به دهان گوینده نزدیک سازد. این کار به احتمال زیاد به معنای دیده شدن میکروفون در تصویر است و ناچار باید از میکروفون یقه ای استفاده کرد و اگر نما به شکلی باشد که میکروفون را از قاب خارج نکند، شکل استقرار میکروفون باید به گونه ای باشد که ذهن بیننده را به خود نکشاند.

البته در محیط های بی سر و صدا و آرام تر، بیش تر صدابرداران در برنامه های مصاحبه، میکروفون گان را به کار می برند. اگر قرار باشد همزمان با مصاحبه شونده، صدای مصاحبه گر را نیز ضبط کنید، باید برای هر دو نفر، از یک نوع میکروفون استفاده کنید، اما اگر در وسایل خود تنها یک میکروفون یقه ای و یک میکروفون گان دارید، به دلیل کیفیت صدای ممتازتر میکروفون گان، بهتر است آن را به مصاحبه شونده و میکروفون بدتر را به مصاحبه کننده اختصاص دهید.

محل و نحوه استقرار میکروفون

محل استقرار میکروفون معمولا به اندازه نما بستگی دارد. هر چه نما بسته تر باشد، برای کسب پسرپکتیو درست صدا، میکروفون باید به دهان گوینده نزدیک تر شود، اما اگر برنامه به گونه ای است که نماها انداره های مختلفی دارند، باید وضعیتی اتخاد کنید که سطح صدا یکنواخت باقی بماند. گوش انسان، تغییر سطح صداها را به خوبی تشخیص می دهد، بنابر این در ضبط یک مصاحبه باید سطح صدا را در یک اندازه حفظ کنید تا پس از تدوین، صدای ناهمواری به بار نیاید. اما از سوی دیگر، در ضبط صدای یک برنامه نمایشی، درست این است که با تغییر اندازه نما، برای تطابق پرسپکتیو صوتی با تصویر، جای میکروفون ها را تغییر دهید.

بیش تر صدابرداران در این وضعیت از میکروفونی سوار بر بوم استفاده می کنند و یک صدابردار مجرب هر دو نفر، مصاحبه گر و مصاحبه شونده را با همین یک میکروفون پوشش می دهد و با تغییر نرم و نامحسوس فاصله میکروفون تا دهان هر دو گوینده، ناهمواری احتمالی صدای هر دو نفر را نیز جبران می کند.

پایه میکروفون

بعضی مصاحبه ها طولانی هستند و در آن ها شاید خستگی ناشی از کار با بوم بر مزیت سهولت کار با آن بچربد. در این وضعیت، بهترین نتیجه با استقرار یک میکروفون گان بر روی پایه به دست می آید. برای تامین انعطاف پذیری لازم با قاب بندی های مختلف، میکروفون را در بالای قاب تصویر مستقر می سازند، چون فضای خالی بالای قاب یا هد روم در دو اندازه نمای بسته و متوسط تفاوت چشمگیری ندارد.

اگر استقرار میکروفون در این موضع، سایه مزاحمی تولید نکند یا زاویه دریافت آن به جانبی نباشد که سر و صداهای اضافی ضبط شود، بهترین موضع میکروفون سوار بر پایه است. اما احتمال دارد محدودیت فضا امکان ندهد که میکروفون در بهترین موضع ممکن مستقر شود. به علاوه، با استقرار سه پایه روی کف مثلا چوبی یا هر سطح سخت دیگری، ارتعاشات مکانیکی از کف به میکروفون منتقل شود. البته عایق بندی و قطع ارتباط پایه با کف و استفاده از کفی های لاستیکی نازک، قاعدتا این مشکل را تا حدودی حل می کند. با استقرار میکروفون روی پایه و پس از تعیین سطح صدا پیش از شروع ضبط، شاید لازم شود برای جبران اوج و فرود سطح صدای گویندگان به طور مرتب با دکمه ولم کار کنید.

همیشه احتمال دارد که مصاحبه شونده در شروع مصاحبه به خصوص اگر نسبت به موضوع اشتیاقی قلبی داشته و یا عصبی و هیجان زاده باشد. سطح صدای بالاتر و در صورتی که احساس می کند راز مگویی را فاش یا قضیه غم انگیزی را بیان می کند، سطح صدای پایین تر از معمول داشته باشد.

میکرون: کاربرد میکروفون یقه ای در برنامه های مصاحله در حالت نشسته

این نوع میکروفون را صرفا به دلیل اندازه کوچک و وزن ناچیز، بهتری نوع برای کار در برنامه های تک مجری می دانند. البته در محیطی با نویز زیاد و صورت استقرار میکروفون تنها نوع کارآمد برای ضبط صدایی مفهوم و قابل شنیدن است، اما در انتخاب نوع میکروفون ملاحضات دیگری را نیز باید در نظر گرفت. اگر چه پنهان کردن این نوع میکروفون به دلیل وزن و اندازه آن به راحتی صورت می گیرد، اما با مواردی هم روبه رو می شود مثلا جنس پوشاک و مدل لباس گویندگان اجازه چنین کاری را نمی دهد و یا بسیاری از مصاحبه شوندگان نا آنشا به اقتضائات شرکت در برنامه های تلویزیون (سفارش ساخت تیزر های تلویزیونی )، شاید حاضر نشوند برای رد کردن کابل صدا، آرایش لباسشان را تغییر دهند.

جنس پوشاک و مدل لباس در صدابرداری

بسیاری از منسوجات مصنوعی به ویژه نایلون، الکتریسیته ساکن تولید می کنند که در اثر تماس با کپسول میکروفون مثلا زمانی که میکروفون را زیر لباس نایلونی گوینده از دید دوربین پنهان کرده اید، صدهای تق و تق اضافی به بار می آورند. یا پارچه های براق و لیز هم احتمال دارد گیره میکروفون در طول مصاحبه روی آن ها سر بخورد و پایین بیایید. این امر ممکن است منجر به افت و فرود سطح صدا شوند، اما طبعا حرکت میکروفون هنگام مصاحبه، آثاری مخرب تر از ایجاد اختلال در تصویر دارد. مدل لباس نیز صرف نظر از جنس پارچه آن ممکن است برای کاربرد میکروفون یقه ای دردسرهایی به بار آورد.

برای مثال، یک تی شرت شما را مجبور می کند که میکروفون را خیلی نزدیک به دهان گوینده، یعنی دور یقه او قرار دهید، مگر اینکه بتوانید با یک سوزن، آن را پایین تر نصب کیند. اما این کار باعث کشیده شدن پارچه تی شرت می شود و جلوه زشتی به آن می دهد.. به همین شکل، ژاکت، پلوور و از این قبیل نیز ممکن است شما را اغوا کنند که میکروفون را در بهترین وضعیت ممکن الصاق کنید، اما هیچ کس دوست ندارد لباس احتمالا گرانقیمتش را با سوزن شما سوراخ کند.

برای حل اینگونه مشکلات، روش های متعددی به کار می رود مثل استقاده از نوارچسب برای الصاق میکروفون زیر پارچه لباس اما در این صورت باید مراقب صدای خش خش باشید. اگر با سایر صدابرداران مشورت کنید، متوجه می شوید که هر کس برای الصاق کردن میکروفون و فرستنده به لباس، روش و طرح ویژه ای دارد، اما اگر همه وسایل عالم را هم در جعبه ابزارتان داشته باشید، باز هم باید همه مهارت و جذابیت خود را به کار بگیرید تا بتوانید که میکروفون یقه های را در محل مناسب نصب کنید. یقه برگشته کت، محل مناسبی برای نصب این نوع میکروفون است، کراوات نیز به شرط مناسب بودن جنس آن، محل مناسبی برای میکروفون فراهم می کند.

به همین علت هم هست که از اصطاح میکروفون یقه کتی یا میکروفون کراواتی نیز استفاده می شود. چون امروزه بیشتر میکروفون های یقه ای، سیاهند، لباس تیره برای آن ها مناسب تر است، اما هنوز مسائلی حل نشده باقی مانده است. مثلا برای مصاحبه شونده ای که هنگام پاسح دادن به سوالات، به اطراف می چرخد، کابل را چه طور از دید دوربین پنهان می کنید. علاوه بر این ها، اگر میکروفون را به یقه کت وصل می کنید، مراقب باشید که با حرکات طبیعی مصاحبه شونده، صداهایی خارج از راستای میکروفون ضبط نشود. چون در این حالت میکروفون کاملا نزدیک صدا قرار دارد، حساسیت آن در قبال تعییر فاصله از منبع صدا محسوس تر است.

آشکارترین تغییر زمانی است که گوینده سر خود را به طرفین می چرخاند. در یک مصاحبه دو نفره که مصاحبه شونده تنها به یک سمت قابل تصویر نگاه می کند، میکروفون را روی همان سمت چرخش نصب کنید، اما مراقب حرکات احتمالی او هنگام صحبت به سمت مخالف نیز باشید. اگر مصاحبه کنندگان سر خود را به اطراف می چرخانند و باعث تغییر سطح صدا می شوند، شما باید آماده باشید و حتی با پیش بینی حرکات احتمالی آن ها، خود را بیش تر مهیا کنید تا با تغییر ولوم دستگاه ضبط، این تغییر سطح صدا را جبران کنید. هر چه فاصله میکرفون تا دهان موضوع کم تر باشد احتمالا شما باید با سرعت بیش تری تغییرات سطح صدا را جبران کنید.

مصاحبه شونده را راحت و آسوده بگذارید

پس از تصمیم به کار بردن میکروفون یقه ای، اولین دل مشغولی شما باید یافتن روشی باشد که مصاحبه شونده را در حالت کاملا راحت و آسوده قرار دهد. اگر مصاحبه شوند ار الصاق این وسایل به لباس خود ناراحت باشد، این احساس به سرعت در تصویر آشکار می شود و کیفیت مصاحبه را کاهش می دهد.

مصاحبه شوندگان با تجربه

مصاحبه شوندگان با تجربه، مسائل و محدودیت های رسانه تلویزیون را می شناسند و طبعا لباس مناسبی می پوشند. این مصاحبه شوندگان اگر لازم باشد، لباس خود را برای گذراندن کابل میکروفون در آورند و یا میکروفون را با چسب، سوزن و یا گیره به پیراهن یا تی شرتشان الصاق کنند، یا حتی با اینکه کابل میکروفون را از داخل پاچه شلوارشان بگذرانند، مخالفتی نمی کنند.

استودیوهای تلویزیونی معمولا لباس های جایگرین نیز دارند که الصاق کابل و میکروفون را ساده می کنند و حتی دارای کیسه مخصوصی برای استقرار فرستنده میکروفون هستند. بعضی از این مصاحبه شوندگان حتی نحوه دلخواه خود را برای استقرار میکرفون به شما پیشنهاد می کنند و اگر در این حالت صدا رضایت بخش باشد، هیچ دلیلی برای مخالفت با آن وجود ندارد. صدابردار حسابگر، در جعبه ابزار خود انواع وسایل لازم برای استقرار میکروفون و کابل و پنهان کردن آن را دارد. تعداد متغیرهای دخیل در کاربرد میکروفون های یقه ای، از مدل لباس تا شرایط آب و هوا و راحتی و آسایش مصاحبه شونده، آنقدر زیاد است که نمی توان همه شرایط احتمالی را پیش بینی و مطرح کرد.

یک صدابردار با تجربه، این نوع میکروفون و کابل مربوطه را در هوای سرد، داخل جیب خود حمل می کند تا سرمای فلز لوله رابط و خود میکروفون در لحظه اصابت به پوست مصاحبه شونده، او را نلرزاند.

مصاحبه شوندگان بی تجربه

مصاحبه شوندگان بی تجربه را باید به شکلی آرام کرد که این وظیفه اصلی کارگردان و مصاحبه گر پیش از شروع ضبط است، اما صدابردار نیز باید متوجه جو موجود و حس رابطه نزدیکی که با مصاحبه شونده به وجود آمده، باشد و با ظرافت و ملاحظه عمل کند. برای مثال نباید انتظار داشته باشید که مصاحبه شونده هنگام مصاحبه کاملا بی حرکت بنشیند، به علاوه ممکن است جواهرات شامل گردنبند، زنجیر، سنجاق سینه و… او با با کپسول میکروفون تماس پیدا کند و سر و صداهای اضافی به بار آورد.

بدیهی است که آن ها این زیورآلات را به این دلیل پوشیده اند که با آن ها برازنده تر به نظر آیند و طبعا شما در صورت درخواست برای درآوردن این گونه زیورآلات، باید با ظرافت عمل کنید. احتمالا بدترین شکل ممکن، سر و کار داشتن با مصاحبه شونده ای عصبی و به ویژه از جنس مخالف با صدابردار است. پس نباید انتظار داشته باشید که او راحت اجازه دهد با لباس هایس ور بروید و میکروفون و کابل در لباس های او بگذارید و از او بخواهید که راحت و آرام بنشیند و مصاحبه کند. چنین انتظاری کاملا بیجاست و همه دست اندرکاران برنامه باید در رویارویی با چنین مصاحبه شوندگانی، آماده تجدید نظر در روش های متعارف خود باشند و همیشه راه حل دومی را در نظر بگیرند.

آخرین کلام درباره میکروفون های یقه ای

استقاده از میکروفون یقه ای در بیش تر موارد، به معنای نمایان شدن آن در تصویر است. خود من پیدا بودن میکروفون در نما را اصلا نمی پسندم، چون به نظرم تلویحا به تماشاگر یادآوری می کند که در حال تماشای یک مصاحبه تلویزیونی است. این امر احتمالا نه تنها تماشاگر را از رابطه ی صمیمانه و غرق شدن در محتوای برنامه باز می دارد، بلکه تلاش همه ما را برای نادیده ماندن مسائل و موارد فنی مربوط به کارمان در هم می شکند. در صورت امکان، برای استقرار مناسب میکروفون به نحوی که دست کم دیدن آن آزاردهنده نباشد یا به کلی از دید دوربین پنهان بنماند، وقت بگذارید.

آخرین کلام درباره پنهان کردن کابل ها

در گروه تولید، همه در جعبه ابزارشان حتما نوارچسب پهن پلاستیکی دارند، چون اولین وسیله حل مشکلات عملی همین نوع چسب است، اما در مواردی که از این نوع چسب برای چسباندن و محکم کردن کابل های میکروفون یقه های یا گوشی به لباس استفاده می کنید، این کار را با ملاحظه و دقت انجام دهید. این نوع چسب اگر اندکی به نم و رطوبت آغشته شود، لباس را نوچ و کثیف می کند.

اثر این چسب پس از تماس با هر سطحی مشکل پاک می شود. اگر فکر می کنید ممکن است مصاحبه شونده در هیجان لحظه ای که در آن قرار دارد عرق کند، به خاطر خدا از این نوع چسب استفاده نکنید. موثر ترین خط پدافندی در جنگ با کابل های پخش و پلا و آویزان، استقاده از سوزن برای نگهداری آن هاست، اما مراقب باشید سوراخ بزرگ و چشم گیری در لباس گرانقیمت مردم ایجاد نکنید و به علاوه بیشتر مراقب باشد که با حرکات موضوع، کابل در ناحیه ای که با سوزن به لباس متصل شده کشیده نشود.

اگر این اتفاق بیفتد، پارچه در این محل به شدت کشیده می شود و در کمال شرمندگی شما جر می خورد و پاره می شود. کابلی که با این نوع چسب به پارچه چسبانده شده باشد، تار و پود پارچه را هم با خود بیرون می کشد، باور کنید شما حریف این چسب نیستید.

همان طور که می دانید حتی در یک برنامه ساده تک نفره ای که کسی نشسته و صحبت می کند نیز باید برای میکروفون و نحوه استقرار آن، متغیرهای بی شماری را مدنظر داشته باشید، اما هنوز یک عنصر اساسی دیگر باقی است و آن چیزی نیست جز عنصر زمان. در بسیاری موارد، این عنصر آخری، همه متغیرهای دیگر را عقب می راند و عملا به این معناست که باید با سرعت و تمام و با حداقل وسایل و تجهیزات کارکنید.

میکروفون های بی سیم

هر میکروفونی را می توان به بی سیم تبدیل کرد. اگر خروجی یک میکرفون را به یک فرستنده متصل سازید، می توانید سیگنال آر اف حاصل را در محل مورد نظر دریافت و ضبط کنید. ارسال و دریافت صدا با این روش فقط مختص دوربین و ضبط صدا نیست و به هر شکل و منظور دیگری هم می توان آن را به کار برد. متداول ترین نوع میکروفون مورد استفاده به عنوان بی سیم، میکروفون فردی یا میکروفون یقه ای است و به همین دلیل اغلب این میکروفون را به اشتباه، میکروفون بی سیم می دانند.

برای غامض تر شدن قضیه، اضافه می کنم که اگر شما سفارش خرید یا اجاره یک میکروفون بی سیم می دهید، احتمالا انتظار دارید یک میکروفون یقه ای با یک گیرنده و فرستنده برای شما بیاورند. نوع دیگری از میکروفون بی سیم، میکروفون بی سیم دستی است که از لحاض ظاهر، شباهت بسیاری به میکروفون دستی آرم دار معمولی دارد، با این تفاوت که در دسته میکروفون، دستگاه فرستنده آن تعبیه شده است.

قواعد مربوط به کاربرد میکروفون بی سیم

طبق قواعد حاکم بر کاربرد میکروفون های بی سیم، برای کسب بهترین نتیجه باید:

1 – اطمینان پیدا کرد که فرستنده میکروفون با هیچ نوع فلز دیگری تماس نداشته باشد

2 – همه تلفن های همراه را خاموش کنید. این گونه تلفن ها حتی نباید روی حالت لرزاننده یا بدون زنگ قرار داشته باشند. هنگام ضبط صدا مطلقا باید خاموش باشند. مشکل سازترین مورد برای میکروفون های بی سیم، همجواری آن ها با انواع دیگری از فرستنده ها و گیرنده هاست.

3 – اطمینان پیدا کنید که فرستنده با سطوح مرطوب تماس نداشته باشد. نم و رطوبت مانع از انتشار امواج آر اف می شوند و تماس فرستنده با دست مرطوب، عرق بدن مجری یا دست خیس خود شما، بی شک از کارایی آن می کاهد.

4 – اطمینان پیدا کنید که آنتن فرستند مستقیم باشد. آنتن خمیده یا کوتاه، کارایی فرستنده را به شدت کاهش می دهد. آنتن فرستنده نیز باید همیشه کاملا خشک باشد.

5 – اطمینان پیدا کنید که چیزی مسیر میان فرستنده و گیرنده را مسدود نکرده باشد.

6 – آنتن فرستنده در حالت عمودی معمولا بهتر عمل می کند و البته چیزی نباید مسیر آن را گیرنده کور کند. استقرار گیرنده در بالاترین ارتفاع ممکن، مثلا چسباندن آن به یک سه پایه چراغ راه ساده ای است که مسیر حرکت سیگنال را بهبود می بخشد.

7 – پیش از شروع ضبط، باتری هر دو قسمت فرستنده و گیرنده را وارسی و در صورت شک آن ها را با باتری نوع عوض کنید.

عیب یابی وسایل صدابرداری

عیوب زمانی خود را نشان می دهند که ابدا انتظار نمی رود و دانش و شناخت مکانیزم منطقی کار دستگاه می تواند در حل مشکل یکی از اجزاء دستگاه کمک کند و حتی راه حلی سریع برای تعمیر مثلا یک کلید معیوب به دست دهد.

نیرو

اگر همه اجزاء و عناصر دستگاه از کار افتادند، وضعیت باتری و اتصالات آن را کنترل کنید. در بعضی دوربین ها، این احتمال وجود دارد که زمان اتصال کابل تغذیه به انتهای دوربین، در اثر اصابت یک ضربه اتفاقی، اتصال باتری قطع شود. ممکن است باتری، به خصوص در صورت سقوط از ارتفاع، با وجود ظاهر سالم و بی عیب و نقص، در مدارهای درونی دچار قطعی و اشکال باشد. بعضی باتری ها فیوز دارند و ممکن است در اثر کشیدن جریان زیاد، فیوز آن ها بسوزد.

اگر صفحه نمایشگر دوربین مختصات لازم را ثبت نمی کند، باتری را وارسی و احتمالا تعویض کنید. صفحه نمایشگر ممکن است وضعیت نیروی باتری را نیز به عنوان یکی از مختصات خود نشان دهد، اما حتما برای موارد پیش بینی نشده، چند باتری یدکی و ذخیره همراه داشته باشید ممکن است باتری خود را برای کمک به همکاری قرض بدهید، یا باتری را در جیب کتی گذاشته اید که در رختکن جا مانده است و هزار سناریو محتمل دیگر. اگر تعویض باتری مشکل را حل نکرد، ممکن است اشکال از کفی استقرار باری باشد و برای فهمیدن آن باید باتری را به کابل به یک سوکت 4 سوزنه ایکس ال آر، که معمولا در عقب دوربین تعبیه شده، متصل کنید. می توانید با استفاده از یک آدابتور تغذیه 12 ولت، از برق شهر استفاده کنید یا دوربین را مستقیما با یک باتری 12 ولت تغذیه کنید.

اگر این کار هم ثمر بخش نبود، شاید اشکال از کارتی باشد که برای محافظت دوربین از نیروی برق بیش از حد طراحی شده است. این کارت، اغلب در قسمت عقبی بدنه دوربین قرار دارد و شاید ناچار شوید آن را جابه جا کنید. اگر دستگاهتان امکان پخش جداگانه صدا و تصویر دارد، اطمینان پیدا کنید که دکمه روی دوربین قرار داشته باشد. زمانی که نوار با هد تماس ندارد و وجود هیچ صدایی در هیچ یک از ابزار کنترل صدا مشهود نیست، ببینید که دوربین روی گزینه صرفه جویی قرار نداشته باشد.

میتر صدا و شنود صدا

فرض کنیم که دوربین، نیروی  برق کافی دارد اما نه حرکت میترها دال بر وجود صداست و نه صدایی در گوشی شنیده می شود. برای رفع مشکل، پیش از هر کاری باند صدا  را از وردی صدا در عقب دوربین به گزینه جلو دوربین یعنی میکروفون خود دوربین تغییر دهید. آیا میکروفون دوربین کار می کند، یعنی سیگنالی تولید می کند، تراز صدا را روی گزینه اتوماتیک قرار دهید تا مطمئن شوید که مشکل، ناشی از اصابت اتفاقی ضربه ای به دکمه کنترل تراز صدای دوربین نیست. در این صورت، نقطه ای برای آغاز دارید، به ویژه که هنگام حرکت از پایگاه اطمینان داشته اید که وسیله به خوبی عمل می کند.

در این مرحله فرض می کنیم میکروفون دوربین سیگنال تولید می کند، بنابراین اشکال را باید در یکی از عناصر و اجزاء ورودی صدا جست و جو کرد. پس اطمنیان پیدا کنید که می توانید هم صدای میکروفون دوربین را از طریق گوشی بشنوید و هم حرکت شاخص های صدا را در صفحه نمایشگر ببینید. اگر میتر کنترل عمل می کند، اما صدایی از گوشی شنیده نمی شود، در شرایطی که میکروفون دوربین به هر دو باند صدای یک و دو متصل است، ببینید:

1 – آیا اتصالات به بنده دوربین به درستی صورت گرفته است. کابل را، در صورت نیاز، چند بار بیرون بکشید و مجددا وصل کنید تا اطمینان یابید که کابل در محل اتصال به درستی جا افتاده است. ممکن است سوکت خود جک دچار اشکال باشد و نر و ماده اتصال به درستی با هم چفت نمی شوند.

2 – آیا مینی جک خراب است؟ کابل رابط مینی جک را در نزدیکی سوکت تکان دهید تا ببینید اشکالی در کابل وجود ندارد؟ برای اطمنیان بیشتر، گوشی را با دستگاه دیگری، مثلا یک دستگاه پخش صوت استریو خانگی امتحان کنید.

3 – آیا کابل در محل اتصال به گوشی، قطع یا معیوب نیست؟ سیم های مربوط به هر دو طرف گوشی را اعم از سمعکی یا معمولی تکان دهید.

4 – آیا دکمه کنترل بلندی صدای گوشی در حالت متناسبی تنظیم شده است؟

5- آیا کابل گوشی، دکمه کنترل بلندی سطح صدای جداگانه ای دارد که اگر دارد باید در این صورت شما آن را تا انتها باز کنید و روی آن را با چسب بپوشانید.

6 – کلید کنترل صدا را در چه وضعیتی قرار داده اید؟ برای حل مشکل احتمالی در اتصالات، ضامن کلید را چند بار بچرخانید.

اگر هیچکدام از 6 توصیه بالا موثر نبود، با استفاده از یک گوشی رزرو و یدکی، فرآیند را دوباره تکرار کنید.

زنجیره سیگنال صدا

اگر فرض کنیم گوشی و سیستم کنترل صدا درست عمل می کنند، به ورودی های عقب دوربین مراجعه و با وارسی کابل و اتصالات میکروفون به دوربین به ترتیب زیر عمل کنید:

1 – آیا اتصال کابل ها به میکروفون یا ورودی دوربین محکم است؟ اگر شک دارید، کابل را عوض و با کابل یدکی کار کنید تا خیالتان از بابت احتمال خرابی کابل راحت شود. در حالی که صدا را به دنبال نشانه ای از سیگنال با گوشی می شنوید، محل اتصال هر دو طرف کابل را تکان دهید.

2 – آیا تغذیه هم خط روشن است؟

3 – میکروفون را با یک میکروفون دینامیک که نیاز به نیرو ندارد، عوض کنید. مسیر را دوباره کنترل کنید.

4 – چه عنصری به کانال یک متصل است؟

5 – چه عنصری به کانال دو متصل است؟

تنظیمات مربوط به میکروفون و خط را در صورت ضرورت از نظر ضعیف بودن وارسی کنید. کلید را به جلو و عقب بکشانید، ممکن است کلید مشکل داشته یا کثیف باشد. اگر میکروفونی به ورودی متصل کرده اید، ببینید آن میکروفون به کانال مربوطه متصل است یا خیر. تراز هر دو کانالی را که به آن میکروفون متصل است، روی وضعیت دستی قرار دهید و در حالی که صدای دوکانال را با گوشی کنترل می کنید، دور دکمه گردونه ای سی اچ 1 و سی اچ 2 را به قصد تنظیم تراز صدا بچرخانید. اگر این دکمه ها مدت طولانی در یک وضعیت باقی مانده باشند، احتمال دارد که کثیف شده و عمکرد دستی نداشته باشند، بنابر این باید آن را چند بار به جلو و عقب بچرخانید تا موقتا تمیز شوند و در اولین فرصت هم آن ها را به طور اساسی تعمیر و آماده کندی.

آیا دکمه تنظیم سطح صدای کانال یک در روی بدنه دوربین تا جد اکثر باز است؟ دقت نمودار خطی صفحه نمایشگر اطلاعات دوربین خیلی قابل اعتماد نیست و صدا را باید با استفاده از گوشی ارزیابی کنید و در این صورت است که می توان به درستی صدا اطمنیان پیدا کرد. اگر سطح صدا بیش از حد باشد، چراغ کوچک قرمز رنگ هشدار روی دوربین نیز چشمک زن می شود. اگر سیگنالی وجود ندارد، دستگاه را در جست و جوی آثاری از شکستگی بررسی کنید، شک نداشته باشید که اگر دستگاه در فاصله پایگاه تا محل کار ضربه خورده یا به زمین افتاده باشد، یادتان می آید. در صورتی که سیگنال وجود دارد اما دوربین قادر به ضبط آن نیست، ببینید که اهرم قرمز رنگ کوچک روی کاست که برای اجتناب از ضبط دوباره نمای جدید روی قسمت های قبلی تعبیه شده، به اشتباه داخل نرفته و در حالت غیر قابل ضبط قرار نگرفته باشد.

نویز

میکروفون شما سیگنال دارد و میتر دستگاه نیز کار می کند، اما شما در گوشی صدای نویز، هام و صداهای اضافی می شنوید. اغلب با صدای بلند قر می زنید که این صداها از کجا هستند؟ ابتدا با استفاده از گوشی یدکی تکلیف گوشی تان را روشن کنید و ببینید با گوشی جدید، صدا همچنان در همان حد و اندازه قبلی احساس می شود، گوشی مشکل دار ممکن است باعث اشکال در مدارهای کنترل صدا شود و صدای نویز با وز تولید کند. اگر نویز همچنان حضور دارد، کلید انتخاب را تنها روی کانال یک قرار دهید. اگر مشکل حل شد، می توان نتیجه گرفت که اشکال از کانال دو است.

اگر نویز باز هم حضور داشت، دکمه کنترل صدای کانال یک را بالا و پایین ببرید و ببینید صدای نیوز تغییر می کند؟ اگر صدای نویز تغییر کرد، اشکال مربوط به همین کانال است. کلید انتخاب کانال صدای میکروفون خود دوربین و ورودی عقب بدنه را به تناول تغییر دهید. اگر نویز در هر دو وضعیت کلید همچنان حضور داست، ممکن است سیستم کنترل صدایتان اشکال داشته باشد، اما اگر مشکل تنها در یک کانال وجود داست، مشکل همان جاست و برای رفع آن میکروفون یا کابل را عوض و تغذیه هم خط آن را چند بار خاموش و روشن کنید.

خواندن این مطالب برای افزایش اطلاعات شما ضروریست:

شناخت و آشنایی با صدا در صدابرداری اصول و آموزش طراحی صحنه را در این صفحه یاد بگیرید نکات، اصول و آموزش ساخت فیلم کوتاه اصول اصلاح رنگ دستگاه میکسر صدا چیست؟ آموزش کار با میکسر صدا بوم صدا چیست؟ آموزش کار با بوم صدا